بررسی اثر مصرف موضعی شیر مادر بر زمان افتادن بند ناف در نوزادان

زمینه و هدف: بندناف یکی از مهم ترین مکان ها جهت استقرار باکتری ها بعد از تولد است. از دیرباز، روش های متفاوتی جهت مراقبت از بندناف نوزادان استفاده می شد که برخی از آن ها اثرات نامطلوبی برای نوزاد ایجاد می کنند و ممکن است حتی باعث تاخیر در افتادن بندناف شوند. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر مصرف موضعی شیر مادر و خشک نگه داشتن بندناف بر زمان افتادن بندناف در نوزادان تازه متولد شده انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بوده و جامعه آماری آن شامل نوزادان متولد شده در بیمارستان می باشد. در این مطالعه، 150 نوزاد با سن حاملگی 42-37 هفته، تک قلو و ظاهرا سالم به صورت تصادفی در دو گروه مصرف موضعی شیر مادر و خشک نگه داشتن بندناف قرار گرفتند. به همه مادران در هر دو گروه طی سه ساعت بعد از زایمان در مورد مراقبت از بندناف به صورت چهره به چهره توسط پژوهشگر و با استفاده از جزوه آموزشی، آموزش داده شد. در گروه مصرف موضعی شیر مادر، به همه مادران توصیه شد که از سه ساعت بعد از تولد، مالیدن شیر مادر به قسمت باقیمانده بندناف و لبه بریده شده آن را شروع کرده و این کار را دوبار در روز تا دو روز بعد از افتادن بندناف ادامه دهند. در گروه خشک نگه داشتن بندناف، توصیه شد که هیچ ترکیبی در قسمت باقیمانده بندناف استفاده نکنند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس دوطرفه، مجذور کای، تی دانشجویی، آزمون دقیق فیشر، من ویتنی و مدل خطی عمومی انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که با کنترل اثر متغیرهای مداخله گر، میانگین زمان افتادن بندناف تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دیده شد به طوری که میانگین زمان افتادن بندناف در گروه مصرف موضعی شیر مادر (152.42±48.804) کمتر از گروه خشک نگه داشتن بندناف (175.57±59.57) بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که مصرف موضعی شیر مادر در قسمت باقیمانده بندناف زمان افتادن بندناف را کاهش می دهد.